POCZĄTEK ...

Wahałem się od dłuższego czasu, czy jest sens w tym, aby zakładać bloga i to jeszcze dotyczącego tak kontrowersyjnej kwestii, jaką jest szkodliwość na ludzki organizm produktów mlecznych. W końcu od najmłodszych lat wszyscy na powtarzali, że trzeba je jeść, bo zawierają wapń (jakby ten pierwiastek jakimś dziwnym sposobem znajdował się tylko w tym oto produkcie) oraz białko, tak potrzebne do budowy naszego organizmu. Jednak, czy aby na pewno? Właśnie na tym będę się skupiał w następnych postach. Jednak w tym opiszę to, jak do tego doszło, że zainteresowałem się tematyką zdrowego żywienia.

        

W okresie wczesnego dzieciństwa, jeśli można to tak określić, okazała się celiaka, którą wykryto u mnie w wieku około roku. Z tego względu nie jadłem aż do 6 lat żadnych produktów glutenowych oraz mlecznych. Rodzina oczywiście była załamana, ponieważ przed przeszło dwudziestu laty trudno było takie nabyć, a babcia zamartwiała się, że nie będzie mnie mogła tak utuczyć jak siostry. Jadłem wówczas różnego rodzaju zupki warzywne, owoce i trochę mięsa. Ta dieta chyba mi służyła, ponieważ chorowałem bardzo rzadko. Byłem szczupły, ale mieściłem się we wszystkich normach wagowych. Jednak wszystko co dobre, szybko się kończy. W wieku 6 lat lekarz stwierdził, że można spróbować wprowadzać powoli wcześniej niedozwolone produkty. Aby przygotować pod te zmiany podatny grunt jadłem banany (do tej pory chętnie po nie sięgam), a potem inne produkty, takie jak jogurty, serki, sery, pieczywo, wszelkiego rodzaju słodkości, a ostatecznie i samo mleko. Do tej pory pamiętam ten okropny smak tego napoju. Było to tzw. mleko prosto od krowy. Wujek mieszkający nieopodal hodował zawszę jakąś jałówkę i sprzedawał mleko od niej. Moi dziadkowie należeli do jednych z wielu odbiorców. Starali się jak mogli, abym wypił przynajmniej kubek tego napoju dziennie. Nawet babcia pewnego razu posłodziła mleko, tak jak mojemu kuzynowi, uwielbiającemu tak przygotowany napój. Dla mnie była to jednak substancja nie do przełknięcia.

Takie zmiany w moim jadłospisie odbiły się również na wyglądzie oraz zdrowiu. Przytyłem, co było konsekwencją nie tylko zmiany diety, ale również otrzymania sterydowych leków przeciwalergicznych, ponieważ miałem nieustanny katar. Lekarz oczywiście w swojej niewiedzy stwierdził, że to alergia jest jego przyczyną. Stałem się również mniej aktywny fizyczny oraz chorowity. Zapalenia gardła, ropne anginy, zapalenia oskrzeli stały się dla mnie z czasem normalnością. Ropny katar i tak właściwie nigdy się nie kończył. Po zmianie diety pojawił się również łupież, którego nigdy wcześniej nie miałem, przekształcając się z czasem w Łojotokowe Zapalenie Skóry. Największe apogeum chorób przeżyłem w wieku kilkunastu lat, mając na zmianę zapalenie zatok i oskrzeli, które za każdym razem leczone były antybiotykami. Nie inaczej wyglądała sprawa z moimi ropnymi migdałami, których na całe szczęście mi nie usunięto. Teraz wiem, jak ciężką prace wykonywały, aby pozbyć się z mojego ciała ropy, jaka powstawała na skutek takiego rodzaju odżywiania. Podobnie jak moje oskrzela i płuca, gdzie zalegały ogromne pokłady śluzu. Antybiotyki w pewnym momencie nie mogły uleczyć tych objawów i otrzymałem w końcu serie zastrzyków. Moje zdrowie polepszyło się nieco w Liceum a następnie na studiach, kiedy w niektóre dni praktycznie nic nie jadłem, a energii miałem mimo wszystko sporo. Jednak rok 2011 okazał się dla mnie przełomowy.

Słuchając o zdrowotnych właściwościach nabiału z chęcią sięgałem po różnego rodzaju sery - białe, żółte, pleśniowe oraz jogurty. Zadziwiające było dla mnie to, że jednak nie czułem się wtedy najlepiej. Zęby wbrew pozorom nie stawały się mocniejsze, a jedynie bardziej żółte oraz bolały. Poza tym po zwiększeniu ilości nabiału w diecie i piciu pewnego produktu mlecznego, mającego zwiększać odporność organizmu, byłem wkrótce chory. Jednak najbardziej załamywało mnie to, że zaczynałem tracić słuch oraz powiększały się ogniska zapalne na mojej skórze. To sprawiało, że musiałem poświęcić sporo czasu, aby pokazać się ludziom. Poza tym zaczerwienione miejsca bardzo swędziały, bolały i pękały do samej krwi. Najgorsze było jednak to, że przestawałem słyszeć i nie pomagały na to żadne krople. W sierpniu 2011 nie słyszałem praktycznie na prawe ucho, a z lewym też nie było lepiej. Moja skóra wyglądała fatalnie, mimo smarowania maściami. Nie miałem już właściwie ochoty na nic i ciągle odczuwałem zmęczenie. Nie wiedziałem, co mi jest. Pewnego dnia zorientowałem się, że może to być skutek właśnie produktów nabiałowych, ponieważ pewnego dnia nie zjadłem w ogóle żadnego sera oraz jogurtu i poczułem się na drugi dzień lepiej niż zwykle. Wtedy postanowiłem dokonać zmian. Pierwsze dni były ciężkie, ponieważ uważałem, że bez nabiału nie przeżyję. Z tego też względu zlekceważyłem przeczytany w lipcu artykuł o ŁZS, gdzie pojawiło się zalecenie odstawienie nabiału, jako ważnego czynnika w usunięciu tych objawów. Jednak przetrwałem i odczułem szybko zmiany w postaci zwiększenia ilości energii. Straciłem wtedy również apetyt na produkty z rafinowanym cukrem. To był mój wielki sukces. Potem przechodziłem pewnego rodzaju detoks, zwiększenie w diecie ilości mięsa, zbyt mocne schudnięcie i kryzys w listopadzie. Potem zacząłem stosować się w większej mierze do zaleceń makrobiotyki, chociaż jadłem jeszcze czerwone mięso. Nie czułem się jednak zbyt dobrze. W końcu jedna życzliwa osoba doradziła mi zwiększenie ilości surowego oraz odstawienie lub znaczne ograniczenie ilości mięsa. To było właśnie to :) Teraz moja dieta składa się w około 50-60% z surowizny, a pozostałe zajmują głównie gotowane zboża oraz chleb, bez którego nie wyobrażam sobie dnia. Rezultatem tych zmian było ponowne odzyskanie przeze mnie wigoru, chęci poznawania świata, radości oraz większej pewności siebie, gdyż z mojej twarzy zeszła opuchlizna i zniknął drugi podbródek, cera stała jaśniejsza. Nie boję się już wzroku innych ludzi, bo wiem, że już nie patrzą na moje zaczerwienienia na skórze, ale na mnie, jako zwykłego człowieka. Gdy nie jem mięsa nie mam również uczucia ciężkości w brzuchu i łatwiej przychodzi mi wszelka aktywność, w tym również umysłowa. Najważniejsze jednak jest to, że nie mam już problemu z uszami od października i wreszcie mogę z moimi znajomymi normalnie porozmawiać, a nie koncentrować się na wychwytywaniu każdego słowa, jakie wypowiadają.

Nie byłoby to z pewnością możliwe bez tych osób, które na swoich blogach poruszały kwestie szkodliwości produktów odzwierzęcych na nasz organizm oraz wskazujących to, jak można żyć smacznie i zdrowo. Dlatego tym wszystkim osobom przesyłam ogromne podziękowania:) GREAT JOB !!! To Wam dedykuję tę oto piosenkę :))